IGNACY JAN PADEREWSKI

 Ignacy Jan Paderewski przyszedł na świat w 1860 roku, 6 lub 18 listopada, w Kuryłówce na Podolu. Jego matką była Poliksena Nowicka, córka filomaty i przyjaciela wieszcza narodowego Adama Mickiewicza. Matka niestety zmarła kilka miesięcy po narodzinach małego Ignacego, on i jego starsza siostra wychowywali się z ojcem – uczestnikiem powstania styczniowego. Za udział w powstaniu, Paderewski senior odbył karę roku pozbawienia wolności w kijowskim więzieniu. Po odbyciu wyroku zarabiał na życie, jako administrator majątku na Podolu. Po śmierci ojca Paderewskim opiekowała się ciotka, ta do nauki młodego Ignacego zatrudniła Michała Babińskiego, byłego powstańca listopadowego.

Zdjęcie ze strony www.s8.flog.pl

   Miał on wielki wpływ na wychowanie  chłopca, nauczał go geografii, języka francuskiego, historii i literatury polskiej. Zauważył też uzdolnienia muzyczne, jakie mały Paderewski przejawiał. Początkowo Paderewski ćwiczył na starym rodzinnym fortepianie. Muzyka stała się pasją i przeznaczeniem późniejszego kompozytora, w latach 1872-1878 ukończył Konserwatorium Warszawskie ( ta nazwa obowiązywała od 1919 roku) w warszawskim Instytucie Muzycznym. Szkołę ukończył z wyróżnieniem i rozpoczął pracę, jako nauczyciel kursu średniego fortepianu. W okresie tym, grywał na przyjęciach, komponował i wykonywał własne utwory, udzielał lekcji gry. Opinia publiczna była zachwycona jego umiejętnościami, sam jednak pianista uważał, że musi jeszcze znacznie udoskonalić swój warsztat, w konsekwencji, czego ćwiczył nawet po 12 godzin dziennie. Wkrótce nadeszły chwile ciężkie dla kompozytora. W 1880 roku poślubił Antoninę Korsakównę, jednak żona  niespodziewanie zmarła i Paderewski pozostał sam z kalekim synem Alfredem. Wtedy wyjechał do Berlina doskonalić swój warsztat.

Zdjęcie ze strony www.pid.gov.pl

   Za granicą Paderewski począł realizować swą muzyczna karierę. Poznał słynną polską aktorkę, Helenę Modrzejewską, która obdarowała go pokaźna kwotą pieniędzy, dzięki czemu mógł kontynuować w Wiedniu swą muzyczną edukację. Nauką kompozytora kierował wtedy Teodor Leszetycki, który polecił go na posadę nauczyciela gry na fortepianie w Strasburgu. W 1888 roku miał miejsce jego pierwszy duży koncert w Paryżu. Paderewski przez pewien okres przebywał też w Londynie, tam koncertował m.in. przed królową Wiktorią. Potem z powodu problemów finansowych udał się w tournée po Stanach Zjednoczonych, które okazało się wielkim sukcesem. Dzięki temu zabiegowi, zyskał sobie olbrzymia popularność, i na stałe zamieszkał w USA. W 1899r. ożenił się po raz drugi, z Heleną Marią Górską z domu Rosen. Potem małżeństwo Paderewskich zamieszkało w Szwajcarii.

Zdjęcie ze strony www.polskieradio.pl

   Kariera polityczna Ignacego Paderewskiego należy do nie mniej błyskotliwych, jak jego dokonania na polu artystycznym. W 1908 roku zlecił wykonanie pomnika upamiętniającego zwycięstwo wojsk polskich w bitwie pod Grunwaldem. W 1910 roku monument odsłonięto w Krakowie a Paderewski wygłosił przemówienie o charakterze niepodległościowym do ok. 150 tysięcy zgromadzonych. Był Polakiem szczególnie popularnym na zachodzie, dlatego po wybuchu I wojny światowej rozpoczął szeroką działalność dyplomatyczną na rzecz Polski. Zbierał fundusze, zakładał komitety pomocy. Takim najbardziej znanym był Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, działający w Szwajcarii. Wyjechał do USA i tam wygłaszał przemówienia przed szerokim audytorium. Po wielkim wysiłku włożonym w polską sprawę udało mu się w 1917 roku spotkać z prezydentem Wilsonem, któremu przekazał memoriał na temat Polski. Wkrótce po tym fakcie, w sierpniu 1917 r. został przedstawicielem na USA Komitetu Narodowego Polskiego z Romanem Dmowskim na czele. Po zakończeniu działań wojennych, Paderewski wrócił do kraju, 25 grudnia 1918 roku pojawił się w Gdańsku, potem pojechał do Poznania. Faktem jest, że jego osoba przyczyniła się do znacznego entuzjazmu ludności, którego efektem był wybuch zwieńczonego sukcesem powstania. Następnie po spotkaniu z Józefem Piłsudskim, Ignacy Paderewski podjął się roli mediatora pomiędzy Marszałkiem a obozem Dmowskiego. W dniu 16 stycznia został Premierem przy jednoczesnym otrzymaniu teki Ministra Spraw Zagranicznych. Jednym z najważniejszych wydarzeń z punktu widzenia polskiej niepodległości, w których Paderewskiemu przyszło brać udział, był udział na konferencji pokojowej w Paryżu. Wraz z Romanem Dmowskim reprezentował Polskę, jako delegat pełnomocny. W tamtym okresie udzielił wsparcia generałowi Rozwadowskiemu w tworzeniu Legionu Amerykańskiego, którego przeznaczeniem miała być walka z bolszewikami w Polsce. Działania te doprowadziły także do stworzenia polsko-amerykańskiej Eskadry Lotniczej im. Tadeusza Kościuszki. Podczas tych działań Paderewski dał się poznać, jako wprawny organizator, negocjator i dyplomata. Jednak spory polityczne w kraju dały mu się ostro we znaki i 1919 roku wyjechał do Szwajcarii by odpocząć od działalności politycznej. Do kraju powrócił podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Był wtedy wysłannikiem rządu polskiego do Ligi Narodów. Funkcje pełnił do 1921 roku, po czym w 1922 wyjechał do USA, i powrócił do koncertowania. W Stanach zajął się działalnością charytatywną, otrzymał w związku z tym wiele tytułów i odznaczeń.

    Po wybuchu drugiej wojny światowej, Ignacy Paderewski wszedł w skład władz Polski na uchodźctwie. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie, stanowiącej zamiennik Sejmu na emigracji. W 1940 roku, w USA przyczynił się do uzyskania kredytów na uzbrojenie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Znajdował się w „Czarnej Księdze” wrogów III Rzeszy. Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 roku na zapalenie płuc, w pokoju hotelowym Hotelu Buckingham na Manhattanie. Pochowano go na Narodowym Cmentarzu w Arlington nieopodal Waszyngtonu. 29 czerwca 1992 roku, prochy Jego sprowadzono do Polski, spoczęła w krypcie archikatedry św, Jana w Warszawie. Po śmierci został odznaczony krzyżem wojennym Virtuti Militari. Jak wielkim patriotą był Ignacy Jan Paderewski, więcej objaśniać już nie trzeba. Współcześni mu wiedzieli o tym też doskonale, dla przykładu może posłużyć treść rozkazu wydanego przez premiera Rządu RP na uchodźctwie i Naczelnego Wodza generała Władysława Sikorskiego, w  dzień po śmierci kompozytora. Cyt.: „Naród polski okryty głęboką żałobą po pamięci I. J. Paderewskiego traci z Jego odejściem od nas na zawsze jednego z największych swych duchów przewodnich. Cześć Jego pamięci! Rozkaz niniejszy odczytać przed frontem oddziałów i na pokładach okrętów Rzeczypospolitej Polskiej”.

Norbert Artur Lewiński.